گنجینه

خانم بلقیس سلیمانی، نویسنده‌ای است که داستان‌نویسی‌اش را دیر شروع کرد، اما تبدیل شد به یکی از چهره‌های ادبی مهم همین سال‌های پراتفاق حاشیه‌ای که در آن‌ها نفس میکشیم. او در چهارمین دهه‌ی عمرش آنقدر به مرگ و شوخی‌های آن فکر می‌کند که گاهی آدم را به این گمان می‌اندازد، در زندگی‌اش چه‌قدر با ابعاد آن برخورد داشته‌است. خانم نویسنده در داستان‌های کوتاه این کتاب برای فاصله‌ی میان “جدی بودن” و “جدی نبودن” زندگی‌های امروزی و شهری آدم‌هایی را پیدا کرده که هر روز، شاید از کنارشان رد می‌شویم و سعی می‌کنیم شانه‌مان به آن‌ها برخورد نکند.

بلقیس سلیمانی از این آدم‌ها نوشته، از همان‌هایی که قرار است روزی برای مردن‌شان آگهی‌های کوچک تسلیت به روزنامه بدهیم و فکر کنیم:” خب این هم از وظیفه اخلاقی‌مان!” نویسنده این داستان زنی است میان‌سال، معتقدی کهنه‌کار و نویسنده‌ای جدی که سعی دارد، برای دنیای تلخ دور و برمان خط و نشان بکشند…

خانم داستان‌نویس با این نگاه نه قرار است و نه می‌خواهد دنیا را عوض کند، سلیمانی با ما شوخی دارد.