بستن
0 محصول
مشاهده سبد خرید
فروشگاه اینترنتی دیجی ایران
زنبورداری یک سرگرمی مفید بوده که برداشت عسل از زنبورهای خود، فوق العاده رضایت بخش است.
بنابراین، اگر در نگهداری زنبورها تازه کار هستید، ممکن است برای شما این سوال پیش بیاید که چند بار در سال می توانید عسل برداشت کنید؟
در اینجا چند نکته وجود دارد که باید قبل از اینکه بیش از حد در مورد عسلی که قرار است از زنبورهای عسل خود دریافت کنید هیجان زده شوید، به خاطر بسپارید.
پس با ما همراه باشید.
زنبورهای عسل بسیار سخت کار می کنند تا خوراکی لذیذی را که ما آن را عسل می نامیم ایجاد کنند.
به طور معمول، یک زنبور عسل در طول عمر خود فقط بین یک تا دوازده قاشق چای خوری عسل تولید می کند و برای انجام آن باید میلیون ها گل را ببیند.
هنگامی که کندوی خود را راه اندازی می کنید، باید حداقل یک فصل به زنبورهای خود فرصت دهید تا با آنها سازگار شوند و شروع به ساخت لانه زنبوری خود کنند.
اگر آب و هوای محلی منطقه شما گرم و مساعد باشد و آفتی وجود نداشته باشد که کندو را آلوده کند یا بیماری همه گیر در کلنی وجود نداشته باشد، پس از فصل اول، شما میتوانید بین یک تا سه بار در طول فصل، برای برداشت عسل اقدام کنید.
یک فصل معمولاً در گرم ترین ماه های سال، بین تابستان و آغاز پاییز طول می کشد.
علاوه بر این، در مناطقی در سطح جهان که در طول سال دماهای گرمتر وجود دارد، جریان عسل کمی بیشتر طول می کشد.
پس می توان در حدود دو تا سه بار در هر فصل، بسته به آب و هوا و جریان شهد و از اواسط تابستان تا اوایل پاییز نسبت به برداشت عسل اقدام کرد. اما همانطور که در بالا گفتیم، نباید در سال اول کندو برداشت عسل داشته باشید زیرا کلنی هنوز در حال رشد است و روی تولید عسل خود کار می کند.
زنبورها شهد گل را که در داخل لانه زنبوری خود ذخیره می کنند، جمع آوری می کنند.
آنها مایع را با بال های خود باد می زنند تا رطوبت تبخیر شود و فقط هجده درصد رطوبت باقی بماند.
وقتی مایع خشک شد، زنبورها آن را با یک کلاه مومی می‌بندند. به عنوان یک قاعده، شما نباید شان موم هایی را که کمتر از هشتاد درصد پر و درپوش دارند را در اولویت های برداشت عسل خود داشته باشید.
اگر عسل آماده نباشد، احتمال تخمیر و فاسد شدن آن بیشتر است. اگر نمی‌دانید عسل آماده جمع‌آوری است، میتوانید قاب را به پهلو بچرخانید، حال اگر مایع چکه کند، به این معنی است که هنوز آماده نیست.
در مورد اینکه چه زمانی از روز باید قاب های لانه زنبوری خود را از کندو بیرون بیاورید، توصیه می شود که در اواسط روز که آب و هوا در گرم ترین حالت خود است و بیشتر زنبورها در حال جمع آوری شهد از گل های اطراف هستند، از کندوی خود بازدید کنید.
این کمترین مزاحمت را برای این موجودات ظریف ایجاد می کند.
زنبورها بسته به سن و نوع خود غذاهای مختلفی می‌خورند. زنبور ملکه با غذای متفاوت از لارو تغذیه می‌کند و زنبورهای کارگر در کندو، غذای متفاوتی با زنبورهای کارگر جوینده می‌خورند.
در واقع رژیم غذایی زنبورها از گرده و شهد گل و گیاهان یا عسل تشکیل شده است.
زنبوردارانی که در حال برداشت عسل از کندوهای زنبورعسل هستند، فقط مقداری از عسلی که زنبورها ذخیره کردند را برمی‌دارند.
در واقع زنبورداران زمان برداشت عسل را با دقت برنامه ریزی می‌کنند تا به زنبورها آسیبی نرسد و پس از برداشت عسل مورد نیاز خود، چند قاب که حاوی عسل است را در کندو باقی می‌گذارند تا زنبورها از آن تغذیه کنند.
در واقع مقدار عسلی که پس از برداشت در کندو باقی می‌ماند، برای ادامه کار زنبورها برای ادامه رشد کلنی و تجمع عسل بیشتر، کافی است.
جالب است بدانید که کم نگه داشتن ذخایر عسل در کندو باعث می شود زنبورها تلاش بیشتری برای جمع آوری شهد و گرده به خرج دهند که این یکی از استراتژی های مدیریتی است که برای تولید عسل بیشتر توسط زنبورها استفاده می شود.
در واقع برداشت عسل زمانی انجام می شود که شهد و گرده فراوان باشد و در طول فصولی که جریان شهد مناسب است، زنبوردارن می توانند چندین بار عسل را از کندوها، برداشت کنند.
وقتی زمستان نزدیک می شود، زنبورها گرده و شهد کمتری جمع آوری می کنند و برای جستجوی غذا از کندو خارج نمی شوند.
به همین دلیل، زنبورداران باید اطمینان حاصل کنند که کلنی های زنبور عسل، به اندازه کافی عسل برای ماندگاری در اواخر پاییز، زمستان و اوایل بهار دارند.
اگر کلنی‌ها عسل کافی نداشته باشند، می‌توان تغذیه تکمیلی با شربت شکر و دانه‌های گرده انجام داد تا کلنی را در فصل جاری نگه دارند.
همچنین از عسل موجود در کندو برای تغذیه نوزادان، ملکه و زنبورهای کارگر استفاده می شود.
در فصل زمستان، تعداد نوزادان توسط کلنی کاهش می یابد که منجر به کاهش مصرف عسل در زمستان می شود ولی در اوایل بهار، اغلب تعداد بچه‌ها در کندو افزایش می‌یابد تا برای فصل جریان شهد آماده شود.
یک کلنی با تعداد زیادی زنبورهای بالغ در فصل جریان عسل قادر است شهد بیشتری جمع آوری کند و در نتیجه عسل بیشتری تولید کرده و درنهایت برداشت عسل بیشتری خواهیم داشت.
یکی از چیزهای جادویی در مورد عسل این است که نمی تواند بد شود یعنی اگر برداشت عسل از کندو انجام نگیرد، زنبورها آن را احتکار می کنند و برای ماه های سرد که عسل تولید نمی کنند، ذخیره می کنند.
اما در نظر داشته باشید که عسل بیشتر، غلیظ و دانه بندی می شود و استخراج آن غیرممکن است، اما مطمئناً خود زنبورها آن را مصرف می کنند.
همچنین زنبورها با تشکیل خوشه های تنظیم کننده حرارت، انرژی زیادی برای گرم نگه داشتن کندو در زمستان مصرف می کنند.
در واقع آنها بال‌های خود را با سرعت فوق‌العاده می‌کوبند تا گرما تولید کنند و با استفاده از بدن خود به عنوان عایقی جهت خروج گرما استفاده می کنند.
در وسط خوشه، ملکه و زنبورهای جوان را در کلنی خواهید دید که هنوز آنقدر بزرگ نشده اند که زنبورهای کارگر باشند، پس در دایره داخلی، از گرمایی که زنبورهای کارگر تولید می کنند، سود می برد.
این نکته را درنظر داشته باشید که عسل یکی از منابع غذایی اولیه زنبورها است زیرا انرژی مورد نیاز آنها را در ماه های سرد تامین می کند و یک زنبوردار خوب حدود چهل درصد عسل را برای زنبورهایش باقی می گذارد تا در زمستان زنده بماند.
بسته به اندازه کندو، آب و هوا، تعداد گل‌های موجود برای علوفه و میزان قوی بودن کلنی شما، یک کندو با اندازه متوسط با هفت تا ده شانه، معمولاً حدود 20 تا 30 کیلوگرم محصول خواهد داشت.
همچنین عسل، منابع غذایی کافی برای دوام زنبورها را در ماه های سرد سال فراهم می کند.
مایع طلایی را می توان به راحتی استخراج کرد و با تجهیزات صحیح برداشت عسل در شیشه ها ریخت.
چه عسل را بفروشید و چه آن را برای استفاده شخصی نگه دارید، می توانید آن را برای مدت نامحدود نگهداری کنید زیرا فاسد نمی شود و رطوبت کم و اسیدیته بالا برای باکتری ها و موجودات زنده قابل سکونت نیست.
نه تنها می توانید عسل را از کندوی خود جمع آوری کنید، بلکه موم را که در شمع ها یا لوازم آرایشی مانند بالم لب استفاده می شود را می توانید از آن جدا کنید.
این سوال که آیا برداشت عسل از زنبورستان اشتباه است یا خیر، در بسیاری از بحث ها مطرح شده است. با این حال، تا زمانی که تمام عسل را از کندو خارج نکنید و میزانی از عسل را برای تغذیه روزانه و ماه های سرد سال، برای زنبورهای عسل قرار دهید، هیچ مانعی برای برداشت عسل از کندوها وجود ندارد.
زنبورداری یک عمل کشاورزی است که به عنوان یک منبع غذایی برای انسان عمل می کند و زنبورهای عسل کاملاً قادر به مقابله و تطبیق با از دست دادن عسل خود هستند.
آنها همیشه به تولید بیشتر ادامه می دهند و تا زمانی که شما به اندازه کافی عسل برای آنها باقی بگذارید تا در زمستان دوام بیاورند، راضی می مانند.
زنبورها همیشه برای تهیه عسل خود سخت کار می کنند، اما این بدان معنا نیست که شما نمی توانید کمی به آنها کمک کنید.
بزرگترین تأثیرات بیرونی در فرآیند تولید عسل، آب و هوا و مکانی است که کندوی خود را قرار می دهید.
ما نمی‌توانیم کار زیادی در مورد آب و هوا انجام دهیم، اما مکان کندو شما می‌تواند تأثیر زیادی در شاد بودن زنبورهای کارگر داشته باشد.
موم یک محصول عمده کندو است و زنبورهای عسل از آن برای بسیاری از عملکردها و اقدامت خود در کندو استفاده می‌کنند. در واقع موم ماده اولیه ساخت لانه زنبوری‌های در شان (حفره‌هایی در قاب موم که عسل در آن ریخته و ذخیره می‌شود) می‌باشد و زنبورهای جوان‌تر در آن پرورش می‌یابند.
همچنین ساختن شان‌ها در کندو را شانه کشی می‌گویند که توسط زنبورها به قاب کندوها یا میله های بالای کندوها متصل می‌شود ولی در طبیعت، شان‌ها به کناره های توخالی درختان متصل می گردد.
زنبورها تمایل دارند شانه را از بالا به سمت قسمت های پایین کندو بکشند. برای انجام این کار، آنها باید غذاهایی بخورند که حاوی قند بالایی هستند و به همین منظور از عسل یا شهد برای تغذیه و تولید موم استفاده می کنند.
جالب است بدانید که زمانی که کلنی، قاب های کافی با شانه کشیده نداشته باشد، منابع و تلاش بیشتری را برای کشیدن شانه به کار می‌گیرد. زنبورداری که موم زنبور عسل را برداشت می‌کند، شان را از قاب یا نوار بالایی برش داده و سپس شان را له می‌کند یا حرارت می‌دهد تا ذوب شود. (اگر حاوی عسل باشد، ابتدا عسل استخراج می‌شود.)
برداشت شانه کشیده شده از کندو به خوبی توسط زنبورداران مدیریت می‌شود و برای کلنی زنبور عسل عذابی به همراه ندارد. در واقع برداشتن قاب ها با شان و جایگزینی آنها با قاب های خالی به زنبورها فرصت کار می‌دهد و می‌تواند ازدحام را در کندوها به تاخیر بیندازد.
علاوه بر این، در کنار سایر روش‌ها، از برداشت عسل و موم برای حفظ اندازه کلنی‌های زنبور عسل کوچک‌تر از تعداد بحرانی که باعث ازدحام می‌شود، استفاده می‌گردد.
پس از چند ماه ماندن در قفسه، عسل خام به دلیل محتوای فروکتوز بالا و سطح رطوبت کم، تمایل به دانه بندی شدن دارد.
عسل کریستالیزه با اینکه دانه دانه به نظر می رسد ولی برای خوردن کاملا بی خطر است و به همان اندازه خوشمزه و سالم می باشد.
عسل خریداری شده در فروشگاه تا 160 درجه فارنهایت (71 درجه سانتیگراد) گرم می شود و به سرعت خنک می شود تا ماندگاری آن طولانی شود و به شکر تبدیل نمی شود.
با این حال، اگر عسل خام شما دانه‌دار شد، آن را در مایکروویو قرار ندهید، بلکه مراحل زیر را دنبال کنید:
روش فوق روی شیشه های کوچک کاربرد دارد، اما احتمالاً در شیشه های بزرگ که گرما در آنها نفوذ نمی کند، سخت تر است.
می توانید این روند را تکرار کنید تا مقدار بیشتری از عسل مایع شود، اما می توانید از عسل کریستالی به روش های زیر استفاده کنید:
عسل دارای رایحه ای کاملاً شیرین است که مشابهی ندارد. با این حال، اگر در عسل خود مزه ترشی یا بوی نامطبوع مشاهده کردید، ایده خوبی است که قبل از توزیع مجدد آن را بررسی کنید.
در اینجا سه حالت وجود دارد که ممکن است در عسل شما رخ دهد.
اگر عسل خیلی زود استخراج شود، ممکن است تخمیر شود زیرا در صورت نفوذ رطوبت به کندو، تخمیر صورت می گیرد.
فرض کنید میزان رطوبت عسل هنوز به هجده درصد نرسیده است. در این صورت، دمای موجود در کندو، رطوبت و آنزیم‌های طبیعی دفع شده توسط زنبورهای کارگر، می‌تواند باعث شروع فرآیند تخمیر شود.
در این زمان عسل شروع به حباب زدن می کند زیرا دی اکسید کربن تولید می شود و در قسمت بالایی آن کمی کف می کند.
این ناهنجاری می تواند طعم عسل را ترش و بسیار ناخوشایند کند و حتی بویی شبیه به مخمر یا حتی سرکه خواهد داد.
دلیل دیگری که باعث می شود عسل شما بوی بدی پیدا کند این است که ممکن است زنبورها بیمار شده باشند.
از بین بسیاری از بیماری‌های مختلف، خطرناک‌ترین آنها آمریکن فولبرود است که همان طور که از نامش مشخص است، بوی نامطبوعی دارد.
زنبورداران آن را بویی شبیه بقایای حیوانات فاسد مرده توصیف می‌کنند و می‌توان آن را با سلول‌های تیره‌تر بچه در کندو و کلاهک‌های سوراخ‌شده و غرق‌شده سلولی شناسایی کرد.
بسیاری از بیماری‌های دیگر مانند کنه‌های واروآ، نوسموزیس، و گچ‌بری وجود دارند، اما کشنده‌ترین نیستند.
تنها راه برای ریشه کن کردن این بیماری زمانی که در کندوی شما وجود دارد، از بین بردن کل کلنی است و در صورت وجود موارد مشکوک، کندوهای آلوده باید برداشته شده و با سوزاندن آنها از بین بروند.
اما نگران نباشید، با بازرسی منظم به خصوص در فصل بهار و پاییز می توانید از تخریب کندو جلوگیری کنید.
دلیل دیگر برای داشتن عطر نامطبوع عسل شما، می تواند به انتخاب گیاهانی باشد که آنها را احاطه کرده اند.
ممکن است در مجاورت کندو تغییرات شدیدی از گل ها و گیاهان وجود داشته باشد که شهد خوشبویی را که زنبورها برای تهیه عسل خود از آن استفاده می کنند، فراهم نمی کند.
گل‌های خاصی مانند بابونه و قاصدک به اندازه‌ای قوی هستند که بر بوی عسل شما تأثیر می‌گذارند و بوی آمونیاک را در آن ایجاد می‌کنند. با این حال، طعم آن تحت تأثیر قرار نمی گیرد و کاملاً لذت بخش باقی می ماند.
بسیاری از زنبورداران ترجیح می دهند عسل تهیه شده از این گل ها را برای مصرف زنبور عسل در کندو بگذارند و از آنجایی که این گل ها در ماه های پاییز محبوب هستند، عسل تولید شده می تواند در کندو باقی بماند تا به کلنی کمک کند تا در زمستان زنده بماند.
مراقبت از زنبورستان یک سرگرمی جادویی است و عسل خام هدیه ای از زنبورهای شماست که نه تنها خوشمزه است بلکه در سطوح مختلف برای انسان مفید می باشد.
اگر با کلنی زنبورهای خود به خوبی رفتار کنید، برای سال‌های آینده 2 تا 3 برداشت عسل در هر فصل به شما برکت خواهند داد.
